Spelet om Rundagolljet vert framført for tiande gong i same slengen, og den harde kjerne i arrangørstaben er allereie i gong med førebuingane.
Lika ligg strødd på golvet i grendehuset, mellom dei ei spansk adelsfrue på oppblåsen silkeseng, og verdas saligaste, daude prest – ein av dei sju – når forteljaren, Kaja Runde, saman med Liv Tjervåg Runde, Kari Mette Runde Eide og Randi Goksøyr tørkar støvet av rollelista. Her skal halve folket på scena.
Apropos scene; det har vore ei bekymring, at den gamle flytebrygga, som var sentral i spelet i tidlegare år, ikkje flyt lenger, og ny har latt vente på seg. Løysinga vart, som så ofte elles – den aller enklaste:
– Vi går på land, seier Liv Tjervåg Runde.
Det gjorde òg ostindiafararen «Akerendam» frå Texel i Nederland ei stormnatt i januar 1725, og medan vi ventar på 300-årsjubileet i 2025, feirar Rundadagen eit halvt hundreår for skattefunnet frå sumaren 1972. Då gjorde tre dykkarar det som då var tidenes største skattefunn på havbotnen, på nordsida av Runde fyr.
Skatten sette Runde på verdskartet på ein måte sjølv ikkje Sør-Norges einaste store fuglefjell hadde klart. Det vekte òg til liv ei mengd gamle segner, og bringa gamal, historisk dokumentasjon fram att i dagen. I dette skjeringspunktet mellom fakta og fantasi er Spelet om Rundagolljet fødd, krydra med dagsaktuelle referansar. Eit og anna lokalt stridstema her ute i havbandet kan òg få ei nådelaus vitjing når årets versjon er klar. Ingen veit heilt kvar det ber, for båten blir til medan ein ror. Men Kaja Runde lovar: Det vert eit spel med kjende takter – ny versjon på gamal lest. Og altså: Om ikkje alt er gull, skal alt glimre. Som sydame Randi Goksøyr seier, der ho pyntar lik:
– Me har tråla distriktet etter alt som ser ut som gull!