God for meg, god for alle. Det var det første eg lærte når eg begynte i første klasse, men kva er ein god skule for meg? Er det ein skule med ein lærar per klasse, uansett antall elevar? Eller er det ein skule som har fleire dyktige lærarar som ser kvar enkelt elev og møte dei på det nivået dei treng? Er det å flytte barna på brakke å håpe at ein ny skule berre dukka opp av seg sjølv? Eller bør vi sette krav om at det må komme ein ny skule?
Eg meina iallfall at ein god skule startar med krav. Krav om ei god lærarutdanning, krav om at eleven møter på skulen, krav om tidleg oppfølging slik ingen faller utanfor læreløpet.
Vi må også stille krav til skulen dei skal gå på, lære på, og skape gode relasjonar til læring. Å flytte elevar inn på nokon «midlertidige» brakker, er ikkje å løyse problemet, det er å utsette det. Vi treng ein ny skule å den må bli prioritert. Vi må jobbe målretta og ikkje gi oss før ny skule er på plass. Vi må samarbeide for at barna skal få ein innhaldsrik og god skule.
Scomber Scombrus, det betyr makrell på latin. Eg hadde aldri lært meg det viss ikkje lærarinna mi hadde tatt oss med på fisketur. Det er ikkje kun det matrealistiske som er viktig i ein god skule. Pensumet, læremetodane og ikkje minst lærarane er også viktig for og skape ein god skule. Det å ta med seg naturfagstimen ut i skog å mark, matte timen inn på mat og helse og historietimane til Herøy gard, kan gjere ein stor forskjell. Vi treng å moderninsere læremetoder og lærarane.
Høgre trur på at å etterutdanne lærarar har mykje for seg. Då får dei fagleg påfyll med dei nyaste læremåtane innan for sine fag. På den måten får man variasjon, også for lærarane. Istaden for å gå etter same plan som dei alltid har fulgt, men heller bli inspirerte og motiverte til noko nytt og spennande.
Man må ikkje vere redd for å tenke nytt. Det er slik man får utvikling og klarer å henge med i tida.